Popularna gra studencka, głównie za wielką wodą, może dlatego nie doczekała się jeszcze polskiej nazwy - co nie oznacza, że nie jest u nas praktykowana. Im jest więcej uczestników, tym weselej. Jedynym rekwizytem używanym podczas zawodów jest alkohol.

Gra zaczyna się w momencie, kiedy jedna z osób mówi: "Nigdy, przenigdy..." i dopowiada prawdziwe wydarzenie ze swojego życie. Ci, którzy przeżyli podobną historią wychylając kieliszek. I tak po kolei, każdy dokonuje kontrowersyjnego wyznania-wyzwania. W swoich wypowiedziach trzeba być szczerym, bo inaczej gra nie ma sensu. "Wygrany", poza tryumfem, zostaje z trzeźwą głową.

Gra karciana NA MELANŻU – BLOK EKIPA rozkręci każdą imprezę. Od tej pory nuda nie będzie Wam już towarzyszyła. Spejson, Walo i Wojtas zdradzą swój wzór na udany melanż. Zasady są proste, nie grasz – nie pijesz! Zapamiętaj i powtórz hasła z kart, a przy tym baw się do białego rana.

Ego

Ego to wspaniała gra towarzyska, która z pewnością stanie się atrakcją niejednej imprezy – pokochają ją twoi znajomi i rodzina. Cała zabawa polega na trafnym odpowiadaniu na nietypowe i niebanalne pytania dotyczące twojego charakteru, osobowości i poglądów. Czy dobrze znasz swoich znajomych? Czy oni wiedzą o tobie wszystko? Jeśli wykażesz się wiedzą i dobrze obstawisz zadawane pytania – wygrasz.

Never Have I Ever

Blok Ekipa: Na Melanżu

Taboo

Tabu to świetna gra, zarówno na imprezę jak i na rodzinne popołudnie. Wiesz, jak ciężko coś powiedzieć, gdy zabraknie Ci słowa, a na dodatek musisz się spieszyć?! Gra Tabu pozwoli Ci się o tym przekonać.

Zasady gry są proste. Uczestnicy dzielą się na drużyny (minimum dwuosobowe). Wybrany gracz losuje kartę z hasłem i próbuje naprowadzić pozostałych graczy z drużyny na jego odgadnięcie. W tym czasie drużyna przeciwna pilnuje, by zawodnik opisujący hasło przestrzegał kilku zasad: nie wolno używać żadnej części hasła (ani synonimów), które należy odgadnąć. Nie można używać liczby mnogiej ani skrótów dla hasła znajdującego się na karcie. Nie można gestykulować, ale można śpiewać. Najważniejsze - nie można używać zakazanych słów, które znajdują się na karcie pod hasłem.

Mafia

Zasad tej rozgrywki jest naprawdę wiele. Ogólnie rzecz biorąc, chodzi w niej o odgrywanie różnych ról. Tych ról może być nawet kilkanaście. Opisuję tutaj sposób w jaki ja przeprowadzam tę grę, ale możecie spotkać się z innymi jej wersjami.

Przygotowujecie karteczki z następującymi rolami: mafia x2 lub 3 (jeżeli gra dużo osób), burmistrz, policjant, mieszkańcy. Tych ostatnich jest najwięcej. Każdy losuje sobie jedną karteczkę ze swoją rolą. Grę prowadzi wcześniej wybrana osoba. Zabawa dzieli się na dwie części: noc i dzień.

W nocy wszyscy śpią, czyli mają zamknięte oczy. Prowadzący mówi, kto powinien się obudzić. Mafia budzi się co noc i eliminuje 1 osobę z gry. Potem budzi się burmistrz i może kogoś ochronić przed śmiercią, także siebie samego. Następnie budzi się policjant i może sprawdzić jedną osobę, zapytać prowadzącego, czy nie jest ona z mafii. Oczywiście nikt nic nie mówi, wszyscy porozumiewają się na migi.

W ciągu dnia budzi się całe miasto. Osoba, którą zabiła mafia, odpada z gry, a miasto toczy dyskusję na temat tego, kto może być sprawcą. Jest to najważniejszy element, wtedy zaczyna się najlepsza zabawa. Miasto dąży do wyeliminowania mafii, a mafia stara się zabić burmistrza lub w innych wersjach większość mieszkańców.

Kolejka

Gra opowiada o realiach życia codziennego w latach schyłkowego PRL. Zadanie graczy (od 2 do 5) wydaje się proste. Muszą wysłać swoją, złożona z pięciu pionków, rodzinę do sklepów na planszy i kupić wszystkie towary z wylosowanej listy zakupów. Problem polega jednak na tym, że półki w pięciu osiedlowych sklepach są puste?

Gracze ustawiają swoje pionki w kolejkach, nie wiedząc z początku do którego sklepu zostanie dostarczony towar. Napięcie rośnie, gdy odsłania się karty dostawy towaru i okazuje się, że kart towaru wystarczy tylko dla kilku szczęśliwców, stojących najbliżej drzwi do sklepu.

Kolejka zaczyna napierać na drzwi, bo każdy chce być pierwszy. Do przepychania się w kolejce gracze używają zagrywanych z ręki kart kolejki, takich jak: "Matka z dzieckiem na ręku", "Pan tu nie stał", czy "Towar spod lady?.

Muszą jednak uważać na "Remanent", "Pomyłkę w dostawie" oraz na stojące w każdej kolejce "czarne pionki" i "spekulantów". Z zakupami wrócą do mieszkania tylko ci, którzy najsprawniej wykorzystali trzymane w ręku karty kolejki.

Na kartach towaru przedstawiono zdjęcia sześćdziesięciu oryginalnych przedmiotów z czasów PRL. W sklepach znajdziemy między innymi buty "Relaks", wodę toaletową "Przemysławkę", herbatę "Popularną" oraz wiele innych trudno dostępnych dóbr. Na osiedlu jest też bazar, gdzie można kupić wszystko, ale trzeba słono zapłacić. Chyba że uda się dogadać z przekupką. W tej historycznej grze planszowej trzeba nieźle kombinować, żeby zdobyć upragniony towar.